Sabahlar bile masumiyetini yitirdi safi sultan
Gözünün þaibesi kadar
Sen ki, karanlýklarý deðil,
Aydýnlanmaya baþladýðý lahzayý
Ve bu taze ýþýltýyý severdin
Gözlerin mi öyle görür öyle severdi?
Yüreðinin gözleriydi onlar..
Yüreðin ki dalga dalga
Yüreðin ki letafetin en ince notalarýyla örülmüþ
Eser rüzgarlar kopar fýrtýna
Elindeki buketten son nazlý papatyanýda uçurur
Saçlarýn dalgalanýr
Gözyaþýnýda alýr ve kurutur fýrtýna
Sýký tutun umutlarýna
Kaldýysa Safi
Uçuþan perdelerin ardýndan
Sana gözkýrpan ýþýk
Yamaçlarýna koþturup sonra kaybolan
Bilmem ki kaçýncý umut
Kan damlayan sinenle
Unut bunlarý artýk unut!
Gözlerin yýldýzlarý dolaþýrken soluk soluða
Çaresazýn olsun diye
Ellerini fesleðenler yýkardý.
Kýpýrdayan dudaklarýndan saçýlanlar
Yýldýzlarýn kalbine korku düþürdü þimdi
Ülken tozduman Safi
Kaptan çaresiz
Dalgalar daðlar gibi.
Gemi ne yapsýn fýrtýnada
Gözlerinden mi eser?
Gözlerin acýmasýzca bugün
Yüreðinin gözleriydi onlar
Yüreðin ki çöllere ab-ý hayat
Yüreðin ki þeffaf nakýþ..
Bir kocataþýn gölgesine oturup
Ufku izlerken derin derin
Elin baðrýnda daðlara doðru koþunca çýðlýk çýðlýða
(ufkunu kestiler diye)
Toz duman oldu daðlar Safi!
Sonsuz parçaya ayrýlan ihtiþamý daðlarýn
Içinde uçuþur senin perde perde..
Için yaz sýcaðýnýn serinleten pýnarýydý
Seherde þebnem
Gül yapraðýndaki ýþýltý...
Þimdi ne bað kaldý, ne fidan
Kurutur kökleri, yapraklarý
Esip durdukça figan..
Neydi bu zulüm,
Neydi bu kaybolan rota, fýrtýna?
Gözlerinden savrulan..
Yüreðinin gözleriydi onlar..
Yüreðin ki yedi renkli ýþýltý
Yüreðin ki; içinin kutsal semalarýna tül tül yükselen musiki.
Uçuþtu notalar karýþtý þarký Safi
Kan oldu, toz oldu, bulandý sinen...
Kaldýr artýk baþýný ellerinin arasýndan
Kirpýklerine yükle yüreðindeki çaðlayaný
Yüreðin ki, kuruyan ýrmak
Yüreðin ki, taþ dolu...
Yetiþir artýk
Içten esip içe dolan fýrtýna
!...
Suveyda (2002)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.