Aç susuz kaldým çýplak dolaþtým bu þehirin sokaklarýnda, sokaklar bana bakýyordu açýlmýþ iri gözleriyle ben sokaklara bakýyordum çekingen ve ürkerekten, sokaklar,caddeler insanlar herþey evet herþey beni yargýlýyordu gözleriyle adeta, kuþlar,böcekler agaçlarda öyle, bu þehirin havasýda suyuda öyleydi güldüler gözlerime yüzleri yüzümdeyken ardýmdan yargýladýlar beni acýmasýzca, istemesemde küstüm dogdugum bu þehire, zamanla bu sokaklarýn caddelerin insanlarýn yabancýsý oldum, köhnemiþ bu þehir artýk rutubet kokuyordu baharda bile, insanlar yüzsüzleþmiþ, sokaklar sessiz ve isyankar, caddeler ve süslü vitrinler sahte gülücükler dagýtýyorlardý, geceler dizginsiz ve sitemkardý, alabildigince sayýsýz yýldýzlarýn ürküten tanýklýgýnda, karanlýk kusursuz bir örtüydü bu þehirin çirkinlikleri üstüne çöken, gizlenirdi bir çirkinlik bir çirkinligin kucagýnda, gözüme büyümüyordu artýk çýplaklýgým biraz üþürdüm kýþlarý o kadar, açlýgým bende kalýr yargýlayan þehirde bende, bense çok uzaklarda.....
04/03/1990---Dragos--- Metin GÜRSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.