Bir makinist olsam Trenim ağır yük treni Yükümün İlk vagonu SEVGİ Son vagonu KARDEŞLİK Ara vagonlarım BARIŞ Olurdu
Ağır yükümle Kıvrılırken kara yılan gibi Derin vadilerde Dağda, bayırda, kırda Ansızın duruverdiğim Küçük köy istasyonlarında Sevgi yüklü vagonumun Açardım kapılarını Ardına kadar Sevgi çiçeklerimi Bırakırdım buket buket Gülücüklerimle Küçük köy istasyonlarına
Tüm karalığıma rağmen Geçerken bozkırlardan Ak kepeneğinin altında Kuzularını kurtlara kaptırma endişesiyle Pusuya yatmış Köyümün çobanlarına Barış yüklü vagonumdan Gülümseyerek Gökyüzüne özgürlüklere doğru Bozkırlardan geçerken
Biraz daha hız alırdım Yükümün hafifliğiyle Metropollere doğru Hummalı bir telaş içinde Sağa sola savrulurcasına Koşuşan Kent yorgunu insanlara Seslenirdim -Bu telaş ne diye kardeş Bırakırdım kardeşlik yükümü İç huzuruyla Metropol istasyonlarından geçerken
Ve Yine Geçerken Diğer bir metropolden Yüreğime patlayan silah seslerine Cevap verirdim Kara trenimin karanlıkları yırtan düdüğüyle Sevgi, barış,kardeşlik Melodilerini çalarak Boşaltırdım tüm yükümü Sevgiye aç olanlara SEVGİ Düşmanlıklara KARDEŞLİK Savaşanların üzerine BARIŞ GÜVERCİNLERİNİ uçururdum Tüm dünya barış içinde yaşaşın diye
İşte O zaman Bir kuş hafifliğiyle Uçuruverirdim Kara trenimi Yeniden yük almak üzere Aydınlık yarınlara Huzur içindde Ben bir yük treninde makinist olsaydım eğer...
Birsen İNAL Sosyal Medyada Paylaşın:
Birsen İNAL Åiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.