Yüreðimde çöl rüzgârý esiyor Nefesimi kesiyor kýzýl kum Gözyaþlarýmda ateþler söndü Irmaklarýma hep seni döktüm Yamaçlarýmda hani ki yoktun Öldüm..öldüm Ey Ceylan gözlüm
Hasretimdin kor’um oldun Korkum oldun karalarda Yaralarda sýzým kýzýl Bizim olamadý bir düþ, bir gülüþ Pembe dünyalara sonsuz yürüyüþ Bir son vuruþ kalbime güm Gel hele vur Vur Ceylan gözlüm
Hadi tutul sende bana Ay güneþ’e tutulur ya Vurulur ya yýldýz bazen Seher öncesinde sende dökül Sokul bana ceylan gözlüm Öldürsün kokun Soluyamazsam ölürüm zaten Çürüyor özüm Özlüyorum ceylan gözlüm Çöz diyorum çöz, boz bu kaderi Beterim sana, yeterim ol, ecelim!
Osman Baylar. Sosyal Medyada Paylaşın:
osman baylar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.