Sokaklar suskun, ağaçlar mahzun, geceler çok uzun!

Sanki yýlgýn
Bir savaþçý gibiyim
Elbet susacaktýr hicranýn
Lahzasýnda titreyen bu kalbim
Kime ne söylerim, ancak
Kendi fakirliðime avdet ederek,
Ruhumun sahibine iltica ederim
Nefes nefese umutlarý beklerim,
Açýk denizlere nazar ederim,
Sanki kuþlar gibi figan ederim


Þimdi
Sokaklar
Bomboþ ve kim sarhoþ
Sakinin elinden bade içen mi, ?
Yoksa kalbin nidasýnda
Nefeslenmeyen ben mi?
Neler hikâye edilmiþti, idrakim
Ve izaným için ibret içinde
Serpilmiþti, peki neler deðiþti
Keyfiyetim ve nefsi arzularým
Dimdik ayakta nöbetçiydi,
Aklýmýn ihtiyaçlarý hakikat miydi?


Kaldýrýmlar
Uykuya çekilmiþ sanki
Birbirine girmiþ parke
Taþlarý soðuk bir serencamýn
Kollarýnda naçarlardý
Peki, altýnda can çekiþen nefesler
Umuda nasýl bakarlardý
Ve kimden hakkýný arayacaklardý
Zavallý köpekler yine
Çöp koyteynerlerine bakýyor,
Bir umut içinde aranýyorlardý, ne ayazdý


Sokaða
Býrakýlmýþ
Nice sabiler aklýma geldi
Neden nesiller bu ahval üzere
Nefeslerini ve iradelerini
Hiçe saymýþlardý, acýydý
Evet, illa ki bekleyen
Bir hesap vardý, lakin akýl
Ve izan sarhoþ olmuþsa ne kadar ardý
Neden zafiyetler bu kadar
Pikleþerek can ve canan adýna
Serserilikler þimdiden ayaklandý



Hasret çektiðim
Bir edep kalpte anlamlaþandý
Þayet ruhun ve yüreðin
Didarýndan sudur eden aþk,
Nefesin zaviyesinde uzaksa acýydý
Þimdi serkeþlik
Neden insanlarýn serdettiði fiildi,
Halin lahzasýnda esinleþen aþk neredeydi
Demek ki tefekkür ve tezekkür
Mukallitliðin kavlinde hasredilen
Bir ahvaldi, kimlere yaradý


Mustafa Cilasun

Sosyal Medyada Paylaşın: