Akþam olmuþtu artýk; yaklaþtý vakt-i firak
Þimdi daha da yakýn, uzak sandýðý ýrak
Hiç kýmýldamýyordu, yorgun, uzun bacaklar
Mosmor kesilmiþ idi, cansýz, ince parmaklar
Ölen bedenin ipi, düþmüþ ruhun elinden
Onu çekip olmak zor, kapan o ecelinden
Devin yeþil gözleri, dalýp gitmiþ ukbaya
Karþýlýk veriyordu, uhrevî merhabaya
Ölüm deðiþtirmiþti, rengini her varlýðýn
Yapraklarý sarardý, dünya denilen baðýn
Yavaþ yavaþ çekildi, gözündeki perdeler
Dev birân zannetti ki yabancý bir yerdeler
Beden ruhun sýrtýnda, eskimiþ bir gömlekti
Ýçinden ve dýþýndan, çatlamýþ bir çömlekti
Azrâil de atýnca, deve küçük bir çimdik
Ruh uyandý uykudan, beden içinde dimdik
O kuþ hiç ayrýlmadý, devin baþýndan birân
Yüzüne her baktýkça, güzel gözleri giryân
Gözyaþlarý karýþtý, ecel terine hemân
Kapýsýný açmýþtý, çoktan deve âsumân
Sararýp soluyordu, rengi zavallý kuþun
Eseri kalmamýþtý, gayri sururî cûþun
Kederden dökülmeye, baþladý renkli tüyler
Hacer’ül-Esved oldu, sanki, dünyevî þeyler
Her nefis tadacaktýr, birgün o mevti elbet
Aþkla ölmek hem izzet, hem de ilahî lezzet
Soner Çaðatay 2 Ocak 2011 / Wuppertal / Almanya
Kelimeler:
Giryân: Aðlamak
Cûþ: Coþma, kaynama ve taþma
Mevt: Ölüm