AKLINA ÜŞÜŞENLER

AKLINA ÜÞÜÞENLER



Boþ ver hayatý çocuk;
Tutundum sandýðým sarmaþýklar var ya;
Sökülüp atýlýr ellerin üzerindeyken.

Boþ ver hayatý çocuk;
Neresini tutsan, elinde kalýr düþlerin...


Kýskývrak yakalandýðýn bu Azrail
Bilmez acýmak ne menem bir þeymiþ...
Küçük söylenceler dolanýr dilinde,
Sen aklýna üþüþenlere takýlýr kalýrsýn
Aklýndakiler çýkýp gittiðinde;
Yüreðinde çakar þimþekler,
Kopar tufanlar, “dur” diyemezsin.

Sen çocuk;
Boylu boyunca uzanmýþsýn...
Baþýnda kavak yellerinden bir taç,
Rüzgarda bile savrulmaz usun...


Çýtýr çýtýr aðzýna gelir öðütemediklerin,
Doydum sanýrken kendini, açlýðýna yenilirsin!

Sen çocuk;
Aslanlara gülmek zararlýdýr kafesinde ...
Daha uzatmadan elini içeri,
Yutuverirler,
Önce ruhunu,
Sonra bedenini...

Kaþla göz arasý,
Tutulursun sevdaya
Kaþla göz arasý, kaybolursun dehlizlerde...
Bir aþk masalý diye tutturursun,
Masallar bitip gider iki dudaðýnýn arasýnda...


Sen çocuk...
Kapat gözlerini,
Býyýk altýndan gülenlere inat;
Yakan top oyna,
Beþ taþ,
Dombili...



TALAN AYÞE KANCA





Sosyal Medyada Paylaşın: