Þuanda soðuk evimde Yalnýzým ve de hüzünlüyüm Ortak oluyor içimde ki tahtakurularý Sana olan sevgime ve de özlemime Seni hayal ediyorum aðlayan gözlerimle Titreyen bedenimle…
Her þeye raðmen tebessüm ediyor yüzüm Iþýl ýþýl parlýyor gözlerim aðlamakta olsa da Sana olan aþkýmý haykýrýyor bom boþ evde Loþ ýþýklar eþliðinde…
Yankýlanýyor sesim fýrlamýþ yay gibi Bir saða bir sola Duyan yok ki kurtarsýn beni Öfkemden ve içimdeki tahtakurularýndan
Sessizlik hakimdi geniþçe evimde Ýçimde ki çýðlýk çýðlýða haykýran Sesini duyuramayan yalnýzlýðýmýn dýþýnda Kimse yok ki el uzatýp kurtarsýn beni…
01.03.2008/ Lefkoþa
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet63 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.