Televizyonda; ‘Ýnsanlar yeni yýla böyle girdi!’ denildi,
Büyük kalabalýklar yýðýný her zaman ve her yerdeydi,
Kalbi Taksim’de attý, öteki mahalleleri saymayalým,
Bu felaketleri kime ve hangi kelimelerle anlatalým…
Havailer þehrin her yerinde havai fiþekleri patlattý,
Patlayan fiþeklerden çýkan lavlar yeri göðü inletti,
Maddi olarak lavlar etrafa saçýlmadý belki, evet,
Hava kirliliði, az da olsa, bundan da nasibini aldý…
Bu kalabalýklarý anlayamýyorum, aileleri yok mu?
Kimin oðlu kýzýdýr bunlar, anne babalarý yok mu?
Normal olaný belli saatlerde evde olmaktýr, sonra,
Sabah erkenden kalkýp ailesini toplamak etrafýnda…
Ýnsan bu, kuþ misali, bugün buradadýr yarýn orada,
Kader aðýný örmüþ, yapýlacaklar birleþecek onunla,
Eðer doðru insanlar olacaksak doðrulukla birleþir,
Yeni yýlda yeni baþlangýçlar bizleri abad edebilir…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.