Kızıl Yorgana Sarılıyorum

Tanrýnýn kuluna ilham edilmesiydi sevgin,
Damarlarýmda soluduðum nefessin.
Ölümsüzlüðe delice resti çekmiþtim...
Ýki metre kefenimi uðruna feda edercesine!
Bakýþlarýnla soydun yüreðimdeki sevgimi,
Devrimler yarattýn bunu herkes beceremezdi.
Ben yaþarken yalnýzlýða mahkum edildim...
Meþhur bir münafýk gibi ölüp, cehennem’e gitmemi istiyorsun ?
ilhamlarý ile mükâlemesi olduðu gibi; hakkým deðil mi?
Sendeki o aþkýn hâkimiyetin ihtiþamýna kapýldý gönlüm,
Saadetin baþýna gelen o zifiri gece
Baharda dehþetli yaðmurlu fýrtýna kopuyordu
Kýzýl yorganýn altýna gizlendi bedenim
Fýrtýna ile tohumlar ekildi; kurumuþ topraða,
Güneþin verdiði gölge bir nalýn tasmasý gibi,
Giderayak kendine doðru çekiyordu.
Aðaçlarýn istidatlarýný tahrik eder, inkiþaf ettirir;
Muhtelif hislerle gözlerim gözlerine takýldý
Gittin evrenin derinliklerinde yok olurcasýna
Hadi Git ...
Beni düþünme suskunluðuna devam et!
Parýldayan ela gözlerine gömde git...
Býrak kasvetimle beni yalnýzlýða,
Ahuzar eylerim duramýyorum ayakta,
Telafüz ettim ismini her lehçede,
Evrim yaþadým hayallerim tükenince,
Sensiz umutlarým yýkýlmýþ artýk direnemiyorum
Yüreðimde onur kavgalarýný yaþýyorum
Kýnalar yakýlýyor yastutan bedenime
Git neyzen bakýþlý sevdiðim git...
Kýzýl yorgana sarýlmýþken bedenim git
Yazan Remziye Çelik
Yorum_Remziye Çelik
Sosyal Medyada Paylaşın: