EBEMKUŞAĞI GÜLÜŞLÜM
Tabiat; beyaz çarþaflarý toplamýþ
Yeþil örtüleri sermiþti
Kelebekler uçuþurdu doðada
Güller tomurcuk tomurcuktu
Güller açmasa da olur
Senin güller gibi açan gülüþün vardý
Sen varken tek mevsim vardý hayatýmda
O da bahardý
Sen yoksun ya þimdi
Bütün dünyam karardý
Þimdi neredesin sen!
Gül gülüþlüm
Sözlerimle dokunurdum yüreðine
Gözlerin yaðmurlarý dökerdi
Ellerimle silerdim gözyaþlarýný
Gülüþün güneþ gibi doðardý
Sanki gökkuþaðý açardý yüzün
Yüzünde renkleri sayardým
Gözlerin ayrý bir renk
Kirpiklerin ayrý
Gülüþün bir baþka renk
Gamzelerin bir baþka,
Kaç mevsimler geçti
Ne yaðmurlar yaðdý
Arkasýndan güneþler açtý
Ebemkuþaðý kaç kere gülümsedi
Ama hiçbiri senin gülüþün kadar güzel deðildi
Þimdi neredesin sen
Ebemkuþaðý gülüþlüm.
Mevsimsiz yaðan karlar gibi
Aklar düþtü saçlarýma erken
Baharým seninle gitti
O günden beri
Benim yaþadýðým hayat tek mevsim
Hazan mevsimi
Kara bulutlar girdi þimdi güneþimle arama
Soðuk çehresiyle bakýyor bana hayat
Güneþin bulutlar arkasýndan gülümsemesi gibi
Bir kerecik olsun gülümse!
Doð bir kere!
Son kere!
Güneþ gülüþlüm.
KEMAL AKGÜL(24.12.2010)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.