bir an gibi geldi geçti seneler
elveda yýllarým zorlu yýllarým
ne dehlizlerden geldim geçtim
acý tebessümlerle hatýrlarým
daha onbeþinde týfýl bir gençtim
Ýstanbulda banliyöleri dolaþýrdým
varoþlarda arkadaþlarla buluþurdum
istanbulun her haline alýþýrdým
karanlýklara haykýran dirençtim
o günlerdeki o heyecanlar neydi
sanki tüm þehir bizimleydi
Beyazýt meydaný ne görkemliydi
sonra simsarlarýn içine düþtüm
taþý topraðý altýn diye geldik
altýn olmadýðýný sonra öðrendik
koca þehirde bir baþýmýza kaldýk
zorluklarý cesaretimle aþtým
bir tek Allaha güvendik tek Allaha
Onla eriþtik çok sýkýntýdan felaha
ne canlar gitti gelmez bir daha
bazen kuyruktum bazen baþtým
o günlerden þimdi kimler kaldý
yýllar taptaze gençliðimi aldý
gözlerim fersizleþti saçým aklaþtý
küstüm talihimle sonra barýþtým
zorluoðluna zor geldi günler
acýsý tatlýsý eskide kaldý dünler
yaþadýðýmýz çok küçük anlar
belki bir kaç gün gülmüþtüm
c. zorluoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
Cengiz Zorluoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.