Pencerenin önünde, bekleme küçük çiçek!
Birazdan umutlarýn, erken yaprak dökecek
Babanýn gür narasý, tâ kalbine çökecek
Þarap kokan eliyle, kulaklarý bükecek
Bekleme balkonlarda! Gelmeyecek o baban
Gelemez baban yavrum! Boþuna onca çaban
Ruhunu hapis etmiþ, bir þiþeye bu akþam
Bu yüzden vermiyor, kalbi annene selâm
Gel kucaðýma Bûse! Koy baþýný kalbime!
Konuþsan da gözünle! hiç gitmez garibime
Bak adýn da Bûseymiþ; yani ,,þevkatle” öpmek
,,Babam beni hiç öpmez’" demek, Bûse ne demek?
Bûse:
,,Amca! babam hiç öpmez, sevmez nedense beni?”
,,Seni baban sevmiyor’’, diyor erkek yeðeni”
,,Amca! Çocuklarýný, öper mi o Almanlar?”
,,Onlarla uyurlar mý, korktuklarý zamanlar?”
Soner:
,,Onlar çocuklarýyla, konuþur adam gibi
,,Kýzlarýný süslerler, sarayda madam gibi”
,,Biliyor musun Bûse! Babam da hiç öpmedi
,,Bana birgün içinden, caným yavrum demedi”
,,Bizim ana-babamýz, bilmez bizi sevmeyi’’
,,Cennetten çýktý derler bir sopayla dövmeyi”
Soner Çaðatay 31 Aralýk 2010 / Wuppertal