BAHANE
Þöhrete, paraya, mülke tapanlar,
“Yahu kardeþ bunlar, fani” diyorlar.
Zirveye çýkarken, kaza yapanlar,
Azrail gelince “ani” diyorlar.
Halký gözetmeden, Hakk’ý görmeden,
Dam kapý konuþur aklý ermeden,
Ömründe üç kuruþ, vergi vermeden,
“Devlet baba bize hami” diyorlar.
Söze bir baþlarsa durduramazsan,
Zoraki dinletir susturamazsan,
Aðzýna diline set vuramazsan
“Adam ikna oldu, kani” diyorlar.
Üstelikte inatçý, sanýrsýn katýr,
Adaptan anlamaz, bilmez hâl hatýr,
Bir elinde kýlýç birinde satýr,
Fiske vuranlara “cani” diyorlar.
Bir bilge arife yolu çatýnca,
Eteðinden taþý boþa atýnca,
Bülbül olmayana, diken batýnca,
“Gül bahçesi bize, mani” diyorlar.
Cimri sofrasýnda bir lokma yesem,
Israra gerek yok “ben tokum” desem,
Hiç dikiþ tutmadý deliktir kesem,
Halime bakýp ta “gani” diyorlar.
Yanlýþý yanlýþla, yanlýþ tanýrlar,
Lafla her þey olur, biter sanýrlar,
Ýþ baþa düþünce tavýr alýrlar,
“Mesela” yahut ta, “yani” diyorlar.
Yaralý sabredip, dinledi kerhen,
Bir bahane bulup kalkýp giderken,
“Adam gibi adam, insaným” derken,
Saða sola bakýp “hani?” diyorlar.
31.12.2010…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.