Neden gönül kapını aralamadın, sessizce ağladın!

Belki de ben seni hakkýyla anlayamadým
Ruhunun bizarlýðýnda hiç soluklanmadým, yýllardýr kayýplarý yaþadým
Sen, feda olmayý anbean yaþayarak kalbi dirliðime sessizce gül-i nihal býraktýn
Ben ise hoyrattým, nefes nefese emellerim için yaþadým, ne söylediðini hiç anlamadým






Oysa ki hakikatimdin, tecdi edilen ferdin
Ne vakit yalnýz kalsam, imdadýma yetiþen ahenktin, þevktin, fevktin
Neden içimde ki gelgitleri nizam edemedim, niçin nefsanilik içindeydim bilemedim
Þevkattin, hamiyettin, haysiyettin, sadakat için timsaldin, ben ise bir girdap içindeydim






Ne zaman yüzüne baksam, sürur vardý
Arlaþan halinden tebarüz eden edep bir baþkaydý, vuslata tabi olan manaydý
Yýllarca susmuþtun, sabrý hicranla yudumlamýþtýn, ne biliyorsan yaþayan bir endamdýn
Neden yýllardýr hak ve hukuku ihmal eden bir can olarak yaþadým sessizliðinle farkýndaydým






Azim sendeydi, kanaat zaten kalbinleydi
Sabýr yumaðý muvazene için nefesinin ilmiðinde fevkalade bir mihekti
Hakkýyla ne umutlarýn yeþerdi, ne de beklentilerin sefil halimden neþet ederek filizlendi
Sen, gülün mahzunluðunda anlamlaþan bir hicrandýn ve hüzün o sessiz çýðlýðýnda namdý






Gözyaþlarýný gizlerdir, þahit olmamý hiç istemezdin
Her nedense adavetim ve hiddetin içinde rezilleþmeme ziyadesiyle kapý aralardýn
Suallerim karþýsýnda o vakitler susardýn ve içini çekerek baþka yerlerden umut arardýn
Neden bu cehdini, fedalaþan feyzini, sürur içinde nöbetleþen o hicranlý halini hiç anlamadým






Mustafa CÝLASUN
Sosyal Medyada Paylaşın: