Sende gözaçtým dünyaya sevgili Ýstanbul sende gözaçtým, keþke kör olsaydýmda hiç görmeseydim seni, gördümde ne olduki diyecegim tuttu yine seni gördümde bugözlerle ne oldumki sanki, Sende gözaçtým dünyaya sevgili Ýstanbul seni gördüm ilk önce anamýn,babamýn gözlerinde buruk bir gülümsemeyle, gözlerinden,gözlerime bakýyordun sinsi,masumca, degil anamýn kollarýnda senin kollarýnda büyüdüm sevgili Ýstanbul, düþe kalka anamýn ak sütüyle degil senin kaderinle beslendim, saçlarýmý okþamadý annem evet babamda öyle saçlarým ellerinde senin savurdun durdun savruldum bende öyle bilmezken seni, sonra dallar kýrýlýverdi ellerimin arasýnda, bir boran,bir poyraz döküldü yapraklarý ellerimdeki güllerin onca korumama ragmen senden, sonra dikenleri battý yüregimin derinlerine defalarca durmadan acýttý,kanattý tel örgüler, neler verdinki sende gözaçtým dünyaya sevgili Ýstanbul ne verdinki, ne ögrettinki diyecegim tutuyor birden, neler ögretmedinki sen bana neler aslýnda adýmý unutturan, kusura bakma donuk Ýstanbul, ben sende gözaçtým ya dünyaya onu ögrendim.....
Kartal- Dragos/ Metin GÜRSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.