Dokuz ay bekler dünyayý Doðduðunda yüzler güler Bilmezki hep aðlayacak Doðuþdan dertlidir çocuk
Mama ister aðlar konuþamaz Altýný ýslatýr derdini anlatamaz Poposu piþer kimsye söyliyemez Acý ceker doðuþdan çocuk
Okula gider sýnýftan kaçar Baþýna binbir dert açar Etrafýna mutluluk saçar Doðuþdan kendi aðlar çocuk
Orta çaðýnda dili çözülür Büyüdüm diðe kendi övünür Hangi tarafa gitse dövülür Bahtsýzdýr bi çaredir çocuk
Lisede hava atar kýzlara Söz geçiremez ne tavuða ne kazlara Bir yelken aça bilse baharým yazlara Harmanda çalýþýr çocuk
Büyür askere gider hevesle Marþlar okur bülbül sesle Her sabah uyanýr bir hevesle Teskere alacak cocuk
Askerlik sivilde baþlar bilemez Önüne dað geldimi devirir dinlemez Gönlüne göre bir yar buldumu gidemez Evlenir çocuða kavuþur çocuk Metin vardý
Sosyal Medyada Paylaşın:
metin vardı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.