/dudaklarýmý yüzdüm rüzgâra karþý sönerken ýþýklarý lünaparklarýn atlýkarýncaya dönüþtü bir anda kirpiklerim yere düþen elma þekerimi ablamýn paltosuyla temizlemek isterken/
tükürüklü kiremitle resimler çizdim aklýmýn duvarlarýna çoktandýr evcil sevinçler almak istiyorum hepsi alnýnýn göbeðinden vurulmuþ ki; hiç kimse bilmemeli rahatýna düþkün sanýlan gözbebeklerimin o esrarengiz aydýnlýða karþý defans aðýrlýklý ümitler beslediðini benimle konuþmadýðý için aç býraktýðým balýðýmýn neden öldüðünü de bilmemeli kimse…..
ellerim vücudumun, koreografisi yapýlmamýþ birer prömiyeri gibi her sunum sonrasý ikmale kalan yerini göz kararý piþmanlýklara býraksa da öfkem adý adýmýn yanýnda anýlsýn diye her defa ’hiç bir þey’ demek için henüz çok erken….!
oturduðumda ayaklarýmýn bir türlü yere deðmediði masaya anahtarýmýn kenarýyla çizdiðim kalpti annem gülünce tüm yüzüyle gülen sonra; yeni sürüm joplarla köþe kapmaca oynayan kanlý ve yorgun gözleri oldu tinerci çocuklarýn ucunda elmas taþýyan zehirli bir ok gibi saplanýp duruyor zaman elma þekeri bulaþmýþ paltosunu temizlerken ablam
döküldü avuçlarýma istirahate çekilmiþ isimsiz þehirler kaypak bir vedanýn arefesinde
kötü adamlarýn kazandýðý filmlerle dolu sýrt çantam bana en çok benzettiðim ‘kamera ve stop’!
gri gölge (ikibinonunsonyirmidokuzu)
Sosyal Medyada Paylaşın:
gri gölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.