DUR/DURAKSIZ
Al olurum, damarlarda dolaþýr,
Kandan kana dur duraksýz giderim.
Bir konaktan bir konaða ulaþýr,
Handan hana dur duraksýz giderim.
Bir of çektim ben daðýný yarmaya,
Her canibi Cenap ile sarmaya,
Var olana, yokluk ile varmaya,
Yandan yana, dur duraksýz giderim.
Eðlenemez gönül saðda sollarda,
Hiç durmadan, bu seferi yollarda,
Baþkomutan neferini kollar da,
Þandan þana, dur duraksýz giderim.
Ýflah etmez bu aþk beni bitirse,
Deli gönlüm aklýmý da yitirse,
Ayaklarým ölümüme götürse,
Candan cana dur duraksýz giderim.
Akþam olur güneþ batar guruptan,
Arkasýndan ay dolanýr ufuktan,
Feyz alarak en ilahi nutuktan,
Tandan tana dur duraksýz giderim.
Evvel ahir vermeyince bir mola,
Zahir batýn girmiþ iken kol kola,
Zaman mekân dediðimiz ne ola?
Andan ana dur duraksýz giderim.
Yaralýyým, hangi yâre açayým?
Hâl bilmeze nasýl döküp saçayým?
Firardayým kimden kime kaçayým?
Dur duraksýz, ondan ana giderim
29.12.2010…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.