gelmiþim uzak bir kentin çocuk uysallýðýndan gözlerini milat bilmiþim ellerimle yaktýðým ateþi söndürmüþüm yüreðimin…
durmuþum gök mavisi gözlerinin eþiðinde bedenin göçkünmüþ gençliðinden bakýnca ben yüzünün kývrýmlarýnda gizli ruh haritandan. oysa sen nice baharlar salýk verirdin gözlerinden…
bakmýþým coþkun fýrat’ýn taþkýnlýðýna ve sen aðlamýþýn gözyaþlarýn yüreðini ýslatmýþ semavi yüzünü kýzýla boyamýþ alý al eþkin. ki ben gölgeni dost bilmiþ dayanmýþým en daðlý yerinden eteklerin savruk… bilememiþim temmuzun sýcaðýný içimde kar yaðarken gözlerini mevsim bellemiþim. dokunamamýþým uzak gelmiþ ellerin hep.
gidince sen kahrolmuþ ölememiþim lepiska saçlarýnda asýlý kalmýþ üstelik mücrim ruhum þimdi ben geçmiþim gençliðimden pazarlýksýz sana býrakmýþým gök mavisini ki gözlerin ankara’nýn ayazý…
2008-02-08
Sosyal Medyada Paylaşın:
evercinka Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.