ANNEM
Yine sol yanýmýn acýsý ile uyandým Annem,
Yokluðun bitirdi beni,
Ne sen yanýmdasýn, ne de babam,
Aralýk ayý ikinizi de kopardý benden…
Sevmiyorum artýk hiç bu ayý,
Sevmiyorum iþte
Seni de aldý babamý da aldý elimden…
Her Aralýk ayý geldiðinde
Canýmdan can kopuyor Annem,
Ve her Aralýk ayýnda
Sevdiklerim acý çekiyor
Týpký benim gibi…
Sol yaným daha bir acýyor Aralýk’ta
Takvimlerden söküp atasým geliyor,
Gelmesin istiyorum artýk Aralýk ayý,
Acýtmasýn canýmý acýtmasýn Annem…
Yazamýyorum artýk hiçbir þey
Gözyaþlarýmla ýslanýyor sayfalar,
Ýçimde kopan fýrtýnalarý
Anlatamýyorum kimseye
Senin anladýðýn gibi
Kimse anlamýyor beni Annem
Kimse anlamýyor…
Öylesine yaþýyorum ben
Hayat devam ettiði için yaþamaya mecburum,
Siz yoksunuz ya yanýmda
Öylesine yaþýyorum iþte…
Görevlerimi yapýyorum sadece
Ne yapsam zevk alamýyorum yaþamdan
Hep engeller çýkýyor karþýma…
Her sabah yokluðunuz
Bir þamar gibi vuruyor suratýma…
Olmuyor Annem olmuyor
Sizsiz anlamý yok yaþamanýn
Hep dilimde ve içimdesiniz
Sizi çok özlüyorum…
Zaman ilaçtýr diyorlar
Ama
Bir ben faydalanamýyorum
Bu ilaçtan…
Caným acýyor, çok acýyor Annem
Sol yaným çok aðrýyor sizsiz
Annem,
Caným Annem,
Bir tanem…
AKKIZ SAYDAM
28.12.2010
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.