Birazdan gelip kaldýracaklar yerden Yeþil yeþil baktý aðacýn en tepesinden. Çok üzülmüþtü küçük tomurcuk Daha yeni yeni görmüþtü, Doðmak ölmeye hazýr olmakmýþ.
Çýrpýntý tuttu kalbini Sanki yerinden çýkacak. Daha cenaze alayý kalkmadan Kendi de yemyeþil çimenlere dalacak.
Dur dedi, Sevgiye boðulacaksýn Bu kadar açýlma yüreðim Deðerini anlayacak Yürek hemen bulunmaz Aþk dediðin sýnanmadan/bulanmadan, Durulmaz.
Yeþiline yeþil kattý Onca yaprak arasýndan Birine deðseydi ne olurdu Yaþamýn renginden renk alýrdý.
Rüzgar esti dal yoruldu Hayat dediðin bir meyve ki Yapraðýn getirdiðiyle büyür, Ömür sermayesi erirken Meyve dalýnda aðýr aðýr yürür. Ahireti gördü yeþil yaprak Yerde kuruyan kardeþine bakarken Erdiðinde toplayacak Emaneti veren Allah.
Amacý nedir bu yerin Topraðýn, göðün, aðacýn Kuruyup bir yaprak Olmak mý harcýn? Haydi, Ey her þeyin yöneldiði gerçek... Aþkýn olan aþký bil, Var oluþ amacýn Allah ile diril.
(Aralýk 2010 Ýstanbul)
Sosyal Medyada Paylaşın:
Melik Haker Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.