Hey bahçývan !
Býrak süpürme düþen yapraklarý
doyasýya seyredeyim þu hazaný
Her düþen yaprak
Ayine i hazandýr ruhuma.
Nede hoþ duruyor kapýmda
Hazanýn gazel gülleri
Dokunma;
Dokunma ki,
Öylece kalsýn ruhumda
Eylülün o ebruli rengi
günler kýsalýyor gitgide
birazdan akþam ezaný iner ömrümün hitamýna
o titrek ürperti içinde,
korkunun en hafi hali iner
Perdelerce gözlerime.
Yine yaklaþtý hüzün daha
Gözlerimden demir almadan...
üþüyorum,
Bâd ý hazandan
Artýk...
Cemresiz baharlardýr sabahlarýma uyanan
Bunun adý sonbahar
Tek tesellisi güz gülleri
sancýlý yapraklar gibi bedenim
Tutunmaya çalýþtýkça topraða;
Savruluyor,savruluyor yorgun yüreðim.
Saçlarý aðarmýþ bir umuttur
elimden tutan
Hakk aþkýna yanan çeraðým
Ýçim dýþým kor
Bir asude serencaným vuslatý arzulayan.
Dönüþü olmayan günbatýmý,
koca bir ömrün sahilindeyim
Gelip çattý hayatýn son demi
Þimdi;
o yorgun gülüþle
Demlenirken gözlerim,
Ufukta kaybolup gidenlerin sessiz izlerine
soruyorum.
Ey limanlar þehri ! nerede benim vuslat gemim ?...
MEHMET NALBANT