KİMSELER BİLMESİN BENİ

Kötüydüm ben iþte
Karanlýkta doðmuþum,
Gecenin en yaslý zamanýnda...

Adýmý bilmem,dilimi bilmem,
Güneþi bilemem
Bakamaz gözlerim.
Alýþmýþ ruhum çirkinliklere...

Karanlýkta güzelim,karanlýkta güçlü.
Ancak orada zalim ve tutkulu olabilirim.
Karanlýklarla oynaþýrým geceleri.
Gündüzleri ve ýlýk havalarda periþandýr ellerim...

Mateme bürünen ruhuma seslenilir geceleri
Alaca karanlýk vakti,ay uykusunda
Bir kurbanýn bedeni çaðýrýr beni.

Bir kadeh þarap eðlendirirken bizleri
Teker teker kaybederim içimdeki benlikleri...

Sonra yitik bir hayatýn bedeni serilir önüme
Bir yudum alýnmýþ zehir kadehiyle geriye kalan
Yine ben...

Ve sonra devam ederim yoluma
Bilmediðim dilimi,bakamadýðým gözlerimle
anlamlandýracak bütünlüklerimi bulmak adýna...
25.05.06

Sosyal Medyada Paylaşın:

merube Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

HASTALIK HALİ KURBAĞA, KÜÇÜK KIZ YALIN BİR YALNIZLIK KO(R)KUSU CANAVARLAR ÜLKESİ İNSANA DAİR ŞAPKASIZ KUYU SOYUT AŞK KAYBOLUŞUM VOLKANİK DUYUMSAMALAR