sen gittin ya sevgili bu þehir basýyor beni kahrolasý kör karanlýk yine gecenin üzeri ne sindi artýk özlemin en demlenmiþ hali anýlarýn la baþ baþayým þimdi gecenin çýldýrtan sessizliði kalbimin hicran dolu sensizliði
sen gittin ya sevgili bir yaným da seninle yitip gitti boynu bükük öksüz bir çocuk misali gözlerim nemli sana sýðýndýðým geceler de boz bulanýk seller akar içimde uçuþur yüreðimden göçmen kuþlar cismim yaþanmamýþ günlere öfke ve isyan duyar
sen gittin ya sevgili gözyaþlarým ýn mezesi oldu hüzünlerim her günüm biraz daha suskun ve yorgunum hem dünüm yeniktir sana hem de yarýným kadere hem kýzgýn hem de kýrgýným
sen gittin ya sevgili
Sosyal Medyada Paylaşın:
maskelimelek Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.