Zorunda Olmak

Zorunda Olmak

Bir elinde ekmek bir elinde torbasý,
Yüklenmiþ gidiyor yorgun bedeniyle eve,
Zamana yenildiði yüzünden okunuyor birde kömür karasý,
Kendini ele veriyor her sokaðýmýzdan geçiþinde…

Sabahýn ilk ýþýklarýný çok görmüþ olmalý,
Birkez gördüm uykusuz gecenin birinde pencereden,
Küçük boyuyla acelesi varmýþ gibi telaþlý,
Ýþine gidiyordu herhalde sýcak evinden…

Uykusuz olduðu gözlerinden belli oluyordu,
Kapatýp kapatýp açýyordu yataðýmý istiyorum dermiþçesine,
Zorunlu olmasa oda evinde otururdu,
Gitmezdi her sabah kömür madenine….

Bu kiþi karþýlýðýný alýyor mu?
Bütün uðraþlarýnýn ve emeklerinin,
Sabah uykusunun ve yaþlanan bedeninin,
Kendine ait bir evi varmý mesela,
Yoksa bedeni gibi evide kiramý hala!!!

Birgün olacak saðlýk kapýya dayanacak,
Hastalýk geliyor bedenini býrak diyecek,
Açýkta kalmaktan korkacak býrakmayacaksýn,
Bu sefer ben seni bir daha göremeyecek,
Sende son satýrda her þeyi anlayacaksýn!!!

Zorunlu olmak sonu çýkmaz yola benzer,
Gidiþini bir an bile kesmez ve önemsemez,
Sonra yolun sonu gelir biter,
Sen geri dönsende Ýþlemez!!!!!

Hasan GÜLSEREN
Sosyal Medyada Paylaşın: