Konuşamıyordu!

Üç harf ezberinde kalmýþ sadece

Suskundu...



A þkýn ateþine tutulmuþtu

Þ aþkýndý dut yemiþ bülbül gibi

K onuþamýyordu...



Utanýyordu, kimseye söyleyemiyordu

Seviyordu benzi çok solgundu

Þiirler yazmak istiyordu

Elleri tutmuyordu


A_bý hayatýn narýnda

Þ arabýn kevserini içmiþti, yudumluyordu

K aybolmuþtu Dünya’dan sarhoþtu...



Ayaklarý yerden kesilmiþti

Kýþ ortasýnda, menekþelenmiþti gözleri

Dudaðýnda kýzýl gelinciklerle

Güneþi yakalamýþtý



A ðlýyordu her gece

Þ afak sökene kadar

K irpikli gözleri rüya görmüyordu...



Eflatun beyaz bulutlarda dolaþýyor

Yýldýzara elleriyle dokunuyordu

Ay ýþýðýnýn gölgesine gizlenip

Dünya’yý seyrediyordu



A ynalarla dost olmuþtu

Þ uh güzeliði solgundu

K ara sevdanýn pençesinde...



Ve bir gün;

Aþýk Veysel’e rastladý...

Dedi ki; Karani ona’

Ýçmiþsin aþkýn þarabýný, ben gibi

Leyla geziyorsun,

Gördün mü ?

Aynadaki güzelliðini

Tutulmuþsun sen konuþamýyorsun

Aþýksýn aþýk, deli divane gibi!



Oya Gedik

Ýstanbul/ Kumburgaz




Sosyal Medyada Paylaşın: