Hayat bir gün kadar kýsa, göz açýp kapayýncaya kadar,
Bin gün bir gün gibi geçiyor, biz onu anlayýncaya kadar,
Zamanýmýz kalmýyor, öðrendiklerimiz de baþka bahara,
Diyoruz ve erteliyoruz kendimizi yine baþka dünyaya...
Hayat bir gün kadar kýsa desek de gidiyoruz biz ebede,
Zaman mefhumu dünyalý olsa da o da erteleniyor ahirete,
O yerde ne biz aynýyýz ne de dünyadaki kavramlarýmýz,
Bilseydik buralarda da kendimizýn aynýsý gibi olamayýz...
Dünya bir duraktýr, bir nefes alma zamaný bekliyoruz,
O kýsa andan sonra yine ayný yoldayýz, uzaklaþýyoruz,
Uzaklaþtýoðýmýz biz miyiz, kavramlar mýdýr, bilemem,
Dünyaya gelmiþ isek karýþmýþ mýyýzdýr, söyleyemem...
Susmakla konuþmak ayný serüvenin yan unsurlarýdýr,
Hangisiyle baþlarsak ötekiyle mesafeli insanlarýzdýr,
Tuttuðumuz yolda ilerlemekle mükellef isek gideceðiz,
Yollardaki engelleri kaldýrmaktan vazgeçmeyeceðiz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.