YUNUS’A NAZİRE
Gönlüm Yunus Emre’ye, nazire olsun diye,
Bende sýrat üstüne, köþkler yapayým diyor.
Güller ile sarýlýp, içimdeki sevgiye,
Cehenneme girip de, biraz yatayým diyor.
Cennette cehennemde, Halik’ýn tapusunda,
Muhammed’in mayasý, katýþýk yapýsýnda,
Âþýklardan baþkasý, eðlenmez kapýsýnda,
Varýp ben o kapýda, nara atayým diyor.
Kâbe’de gezinirken, aksakallý kocalar,
Mezardaki ölüye, telkin verir hocalar,
Ýþi ezber etmiþler, manasýnda bocalar,
Dizginlemem olmasa, gidip çatayým diyor.
Mademki sen yarattýn, haram ile helali,
Benim öyle gücüm yok, kendin taþý vebali.
Nasýl ayrý göreyim, Celalinle Cemali,
Kahrý lütfü iç içe, býrak katayým diyor.
Masivadan boþaldý, aþk geldi can evime,
Âlemlerle barýþtým, kavga benim neyime,
Gönül alan gönlümden, hükmediyor reyime,
Bize taþ atanlara, güller atayým diyor.
Altýn gümüþte ne ki? Âþýðýn nazarýnda,
Alýþ veriþte bitti, þu dünya pazarýnda,
Bedenim cennet olsa, sýkýldým mezarýnda,
Müþterisiz canýmý, kime satayým diyor.
Yaralý bir kulun var, hem de sevda yürekli,
Aþkýn ile tutuþmuþ, yanmadadýr sürekli,
Ben huriler istemem, illa ki sen gerekli,
Güneþ gibi guruptan, sana batayým diyor.
25.12.2010…Mustafa YARALI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.