MENÃœLER
Anasayfa
Åžiirler
Yazılar
Forum
Nedir?
Kitap
Bi Cümle
Ä°letiÅŸim
Edebiyat Defteri
SEN
alpa niro
SEN
sen cihanýn ateþ þelâlesi!..
ürperen ýslak ruhumu yakýyor
ve þýrýltýlarla kalbime akýyorsun...
ben sana uzak, sevdana tutsak bir aþýðým...
baðlýyým, aþkýn kýrýlmaz zincirleri ile...
kurtulmak bir düþ çýrpýnmaksa nafile...
sen gündüz güneþ ýþýðým gece ay ýþýðým!..
üzerimde þimdi sevdanýn o koyu keder gölgesi,
ve yüreðimde hicranýn o çýldýrtýcý aðýr çilesi...
oysa ben en acemi selâmlarýmý uçururken sana
sen, o eþsiz, emsalsiz gözlerinle sunardýn bana
o en arýnýk haz ve o en berrak mutluluk duygularýný...
sen yüzü gözü aþk ve sevgi parýltýlarýlarýyla dolu olan sevdiðim!..
yüreðininde aþk ve ak bir sevgiyle dolu olduðunu zannetmiþtim...
ve seni, tüm benliðim, tüm ruhum ve de tüm kalbimle sevmiþtim...
sen gözlerime kusursuz buðusuz bakýþlarla bakan!..
hani gözlerinde ýslak ýslak yüzen o sevgili parýltýlar?,
sadece benim okuyabildiðim o gizli gizemli mýsralar?!..
sen bir zambak gibi saf duran!..
oysa özlü gözlerin buðuluymuþ
ve örtülü yalanlarla doluymuþ...
ey beni keder, hüzün, elem,
dert, kasvet, gam ve özlem
dolu günlerde anýlarýmla baþbaþa býrakan ece!..
yarým kalan anýlarýmla aþkýn her gün her gece
öldürüp öldürüp diriltirken beni bütün acýmasýzlýðý ile
sen yine de gelip durdurmadýn gelmeyeceðini bile bile
uðruna kendilerini kirpiklerime asan gözyaþlarýmý bile
ey kalbimi çalan, neþemi alan,
beni unutan, kendini avutan,
soðuk bakýþlarýyla kalbimi kanatan
ve ýslak ruhumu alýp ateþlere atan
mavi gözlü, melek yüzlü cellâdým!..
sen mutluluk dolu hayatýmý aldýn
en dayanýlmaz kederlere buladýn...
kalbimi parçaladýn, beni yaraladýn...
ey sevgisi sevdasý yalan olan, beni çýlgýn,
yorgun argýn, kýrgýn ve yýlgýn bir aþýða döndüren,
en güzel çaðýmý çalan ve hayat ýþýðýmý söndüren yarim!..
o eþsiz emsalsiz gök mavisi gözlerin ile
eskisi gibi bakýp gülümseyiversende bile
ýþýldamaz artýk bu ýslak,sönük ve can çekiþen gözlerim...
ey kara katran gecelerimin donuk ve soðuk alacakaranlýðýný
ansýzýn sýcak, rengarenk ýþýk huzmeleriyle dolduran sevgili ölüm!..
sana gülümsüyor, gözyaþlarýmla ýslanmýþ bu kirli kederli yüzüm...
çünkü ben sende görüyorum huzrun ve kurtuluþun ýþýðýný...
ey merhameti ayrýcalýksýz ve sýnýrsýz olan büyük ve tek Allah’ým!..
ben þüphesiz, kesintisiz bir inançla sana inandým, sana sýðýndým...
ilk aþkýnýn kurbaný olan bu kuluna merhamet et...
bu yaralý, yamalý, zavallý, acýlý yüreðimdeki hasret
ve bu dert, bu kasvet dolu hayatým için beni af et...
sevenlerim kederle deðil hep sevinçle hatýrlasýnlar beni...
üzülüp ölesiye yas tutmasýnlar düþünüp anlasýnlar beni...
mutluluða,ýþýða aðýrlýksýz bir ölümle uçan bu kulunu...
gerçek ve büyük kurtuluþu ölümde bulan bu kulunu...
Sosyal Medyada Paylaşın:
alpa niro Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
En Çok Okunan Şiirleri
SAAT BEŞ
saat sekiz
YAŞAYACAKLARINın PORTRESİ(9)
SAAT ÜÇ
SİTEM (13)
SAAT DÖRT
saat altı
ÖZÜRDİLİYORUM
saat dokuz
SAAT BİR