YOLUN SONU

Yorgunum,kýrgýným,öfke doluyum

Yaralarým kanadýkça öfkeme gem vuramýyorum

Hani bazen diyorum ki

Patlasa þu yanardað

Toz duman olsa herþey

Rahatlasam artýk

sonra duruyorum ,yutkunuyorum

Hýçkýrýklarýmý bir ben duyuyorum

Sessizlik sarýyor her yanýmý

Gözyaþlarýma söz geçiremiyorum

Güçlüyüm aslýnda

Çaresizliklerimi göstermeyi hiç sevmiyorum

Herþeyin bedeli vardýr derler ya

Ben mutluyum sandýðým günlerin bedelini çok aðýr ödüyorum

Ama sanada ödeteceðime and içiyorum

Yanyana yürümek deðilmiþ bizimkisi

Geç farkettiðim için kendime kýzýyorum

Daha fazla canýmý acýtamazsýn

Acýyacak yaným kalmadý diyorum

VE GÝDÝYORUM..........



SADÝYE ALBAYRAK



05.11.2010

Sosyal Medyada Paylaşın: