Kimsesiz bir âlemin kucaðýndayým,
Günahkâr bir yosmanýn koynunda saklý,
Senin için sakladýðým çýðlýklarým.
Ve kimsesiz bir kadýn öpüyor dudaklarýmý,
Sevda yoksunu bir ihanet üþütüyor beni,
Telaþýnda kaybolurken aþklar hayatýn,
Çölde su gibi arýyorum seni,
Yaðmurda temizleniyor günahlarým,
Sensizliðin ortasýnda kalan siluetimi,
Sigaramýn dumanýyla paylaþýyorum.
Ellerim hüzün kokuyor birden,
Sensizliðime sessizliðimle aðlýyorum.
Beklenen yollardan gelmedin sen,
Saatler hiçbir zaman vuslatý göstermedi,
Hiçbir kadýnda bulamadým seni,
Hele o soðuk yataklarda yoktu kokun,
Üstümde tepinirken kýzýl saçlý kadýn,
Sen her çýðlýðýnda uzaklaþýyordun.
Duvarlara siniyordu gölgen,
Gözlerinin karasýnda ihanet izleri,
Seni sen diye seviyordum ben.
Sonra o uzun hastane günleri,
Soðuk iþlerken ruhumun hücresine,
Kürklere sarýlmýþ bir kadýn sarýlýyordu,
Beni basýyordu ak göðsüne,
Ben kana kana sensizliði içiyordum.
Dudaklarýmda uç veren bir baharýn izi,
Yokluðunda yine sana filizleniyordum.
Sen ruhunu haraç mezat satarken þiirlere,
Seni yazýyordum sensizliðe inat yazýyordum.
Gerçekte kaç kere aldattým seni bilmem ama
Bildiðim tek þey vardý bu hayat içinde,
Ruhum sadece sana sadýktý.
Gözlerimin önünde canlar yitiyordu,
Ölülerle yaþanmazdý.
Aþk topraða karýþýrken,
Gözyaþlarýyla sulanmazdý.