onlar nasýl mermidir, saðlý sollu yediðim. kendime yediremediðim, içime sindiremediðim yerden. ne yürek yeter çýkarmaya, ne alýn teri. ne duymak isterim ne inanmak. unutmak isterim, o kanserli sözleri. artýk gitmeyi düþünüyorum, ayný yerde kalarak. ve yok olmayý... görünürde kalarak! bundan sonra, bana düþen... trafosu olmayan bir gönül köyünde, karanlýða alýþmak. çünkü... benim gönül evime, hiçbir zaman elektrik girmeyecek!
GÖKÇEN BAÞTÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
KAYANYILDIZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.