I Öfke dolu bir adam, Hoyrat adýmlarýyla Yürüyordu sokakta, Taþlarý eze eze.
Halbuki bir zamanlar, Ne de masum uyurdu Rüya bahçelerinde. Yüreðini süslerdi Melekçe bir ses, Çocukken güzeldi herkes.
Kör karanlýkta Parmak uçlarýna basarak Yürüyordu bir adam. Çalmak için En çocuk yarýnlarý.
Halbuki bir zamanlar, Ýpek saçlarý Okþardý bir anne dudaðýný Bahar rüzgârý gibi. Yuvaya huzur daðýtýrdý Alýp verdiði nefes, Çocukken güzeldi herkes.
II
Ey düþenler, düþürenler, Bir þeyler aþýranlar, Çiçekli ve çocuksu Yollarý þaþýranlar! Haydi gelin, Karanlýðýn Serçe parmaðýndan tutup Bir oyun oynayalým. Yalnýz Karanlýk demeden lades, Iþýk ýþýk haykýrsýn herkes: Çocukluðum aklýmda!
Bestami Yazgan
Sosyal Medyada Paylaşın:
BestamiYazgan. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.