Sokak...

Adýný bilmediðim:
"Sokaklarýn"dan geçiyorum...
Yürüdükçe o sokaklarda,
Kendimden geçiyorum...

Iþýklarýn bekçi olduðu,
Aþýklarýn yok olduðu,
Kör kütük düþüncelere daldýðým,
"Sokaklarýn"dan geçiyorum...
Bir an unutur gibi oluyorum,
Anýlarýmýzý fark ettiðimde,
Bir baþka oluyorum...


Bir þey gelse baþýma:
Bakmaz sokaklar yaþýma.
Çünkü ben yokum aslýnda;
Yokum ben o sokaklarýnda...

Az çok hatýrlar gibiyim,
Sokaðýndaki silüetimi.
Gölgelerin sinsi fýsýldamalarýný,
Kurguladýðým boþ anýlarýmý...

Þimdi yürüyorum o sokaklarda;
Önümde fýrtýna öncesi sessizlik.
Boþluklar çýðlýk atýyor artýk!
Ýsyan ediyor kaným yavaþ yavaþ!
Bir an bayýlýr gibi oluyor düþüncelerim,
Sonra kendime dönüyorum zamanla.
Ýþte ben o zaman kayboluyorum,
O zaman söyleniyorum sokaklarda...

O sokaðýn deðil miydi daha demin?
Deðil miydi beni yok eden?
Ben emin, o emin, herkes emin!
Sokaklar alýr benden beni...

Sosyal Medyada Paylaşın: