"Ah bizim zamanýmýzda" diye baþladý cümleye yine dedem Kýzardým bu giriþ cümlesine önceden, Büyüdüm,uyandým... Doðruymuþ bu söylenen Þimdi aþklar yüreklere küçük beden...
"Dede" dedim "hiç sevdin mi?" "E be" dedi "þimdi sorulcak þey mi..." Sanki saplandý göðsüne koca bir mermi, Belli ki iriceydi göðsündeki derdi... "Sevdim" dedi. Söylerken içi titredi...
Anlat dedim,gözlerine bakarak Olmaz dedi utanarak... "Aþk" dedi kuyruðunda bir çýngýrak; Tatlý da olsa dilim, Atlý da olsa askerlerim Bir daha adýný kaldýrmaz dilim, Ben artýk aþký dilsiz içerim...
Sustum... Zaman aþýðý ah ettiriyorsa, Neydi benim suçum? Yazamýyorum iþte aþký, Kýrýlýyor ucum... Ben kanadý yaralý bir kuþum; Olsa da ötesi keskin bir uçurum, Deðecekse, Umrumda deðil faniliðe göz yumuþum. Sarmayý bilmiyorsa yaramý sevgili, Neye yarar ki uçuþum?
Selim Akgün Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Akgün Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.