yüreðimde açan çiçekler soluyor, havada bir ayrýlýk kokusu.. yarin ellerinden, gözlerinden, vazgecemem.. bu; kaderin bana son sorusu..
ve biraz yalnýzlýk istiyorum, sadece biraz yalnýzlýk.. yüregimdeki güneþ; yavaþ yavaþ batýyor bak, sen bu nedir bilir misin ? birkez batýnca böyle, birdaha hiç! hic doðmamak..
bilemezsin, emin ol bilemezsin! gözlerimden akan,son damla yaþ; Ne kadar acý, emin ol hic birini bilemezsin!..
SEVMEK, SÖZE GELÝNCE BASÝT!
yüreðim kendini zincirledi, aylar önce birine sebepsiz.. gönlüme kor damlýyor.. ateþ damlýyor, siz bunlarý bilemezsiniz!
soruyorum ara sýra kendime; aþk nedir acaba ? aþk demek, sen demek! hiç birsey beklemeden, karþýlýksýz, gel demek..
SEV DEMEK! Sosyal Medyada Paylaşın:
Furkan Haliloglu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.