Şair Ağlıyor

Hallaç pamuðu gibi savurdun beni
Göz aþinalýðý nasýl unuturum
Gafil avladýn bir keklik gibi
Elim baðrýmda yaram kanýyor
Acý sevda bu þair aðlýyor
Doðar gecelerimde yetim þiirler
Ahmat bulutlar altýnda yol alýyorum
Söndürmeyin güneþimi ýslanýyorum
Boþ yere dört mevsim seni bekledim
Besledim büyüttüm yýllar devirdim
Sýkamam diþlerimi kilitlendi sevgilim
Umutlarým tükeniyor gitmelerine
Ayaklarýma durmayý öðretiyorum
Yolun sonu geldi tükeniyorum
Gömdüm bedenimi ölü deniz altýna
Yosunlardan yastýk yaptým
Kristal yakomazlar yorganým
Kum taneleri mezar taþým
Yosma bir hayatýn gafletine uðradým
Ýster öldür kalbimde kýrýntýlarýný
Ýster kes tenimdeki nefesin temasýný
Artýk caným yanmýyor boþ ver arkadaþým
Elbet bir gün seninle hesaplaþýrým
Bu dünya ne sana kaldý ne de baþkasýna
Sýrat köprüsü adaletini soracak
Bir bir fanileri sorgulayacak
Ya tam öldür gitmeden ya da güldür
Bir þair ölür bin þair doðar istemeden

Yazan _Remziye Çelik


Sosyal Medyada Paylaşın: