Baba özledim seni

Özledim
Özledim valla
Hem de her þeyini

Keþke yüzüne diyebileydim bunlarý

Yok babam, yok
Yerini doldurmuyor hiçbir þey
Gün geçiyor hafta bitiyor
Aylar yýla tamam oluyor
Ama yerin dolmuyor
Ne yapsam, boþ

Çocuk yaþta çýkmýþsýn gurbete
Köy yerinden ayrýlýp ta
Ýstanbul’da iþe baþlamaný
Defalarca anlatmýþtýn
Keþke yine anlatabilsen
Ben bir daha dinlesem
Ýlkmiþ gibi, sözünü kesmeden

Sohbetini özledim babam

Anlattýðýn fýkralarý
Bir þey tartýþýrken ki heyecanýný
Valla her þeyini özlemiþim be baba

Çay içiþini,
Meyveyi iþtahla yemeni
Yaptýðýn o güzel yemekleri
Hele ciðer sarma ile hamsili pilavý
Senden sonra hiçbirimiz beceremedik öyle
Aslýnda biz, tüm aile yani, kardeþler
Pek çok þeyi beceremez olduk ya
Senden sonra, neyse
Öðreniyoruz iþte
Yaþadýkça

Yemekten sonra
Salonda sýzmaný bile
Özlemiþim baba, hatta
Horlamaný bile

Hoþ, bende
Bende senin gibi horluyormuþum
Annem öyle diyor,
Traktör diyor Sadi’de
Sanki çok traktör görmüþ gibi
Sevimli kerata, sahi
Sen görememiþtin onu
Oda seni göremedi
Hayatýmýn büyük hatalarýndandýr
Hem utanýyorum, hem üzülüyorum
Onca ay gelip ziyaret etmedim diye sizi
Ne desem nafile þimdi, affet desem ne fayda
Ahrette helâllik isterim artýk
Nasýl bakacaksam yüzüne…

Çocuklar yattý,
Televizyonda Kâmil Sönmez var
Çok severdin sen,
Ama þimdi dinledikçe
Ýçim acýyor, fena
Caným yanýyor
Aðlasam, utanýyorum
Seni hatýrlatan her þeyle
Seni çok özlüyorum
Babam

Nûr içinde yat, koca adam
Güzel babam, atam
Sen baþkaydýn

Mekânýn cennet olsun
Nasibin cemâl olsun
Resûle komþu olasýn
Allah razý olsun
Amin
Baba…


04.55 – 22. 12. 2010 Ýstanbul

Sosyal Medyada Paylaşın: