MECNUN HALLER
Günün öðle saati kalbimin zili çaldý,
Davet ettim içeri geldi oturdu Leyla,
Þaþýrdým konuþtukça sohbet derine daldý,
Masumca etrafýna bakýnýyordu Leyla.
Dedi, unutamadým izin vermedi tutkum,
Þimdi seni görünce tekrar tutuldu nutkum,
Yalansýz gerçeðimsin hayalimdeydi utkum,
Yanlýþ söz söylemeye çekiniyordu Leyla.
Dedi, saklý güvende kimseye göstermedim,
Her þeye raðmen canda cananý küstürmedim,
Ne yazýk hikâyede mutlu sona ermedim,
Söyledikleri bana dokunuyordu Leyla
“Þimdiki aklým olsa” dedi “kimi dinlerim”,
Karla karýþýk yaðdý saçlarýma günlerim,
Büyük piþmanlýklarla keþke dolu dünlerim,
Sýzlanýp mazisinden yakýnýyordu Leyla
Dedi zenginliðimde azýn adý sen oldun,
Hüzünleri sevdirdin güzün tadý sen oldun
Yüreðimi titreten nazýn badý sen oldun,
Gözlerinden sevgisi okunuyordu Leyla.
Sence tutmalý mýyým bu sevdalý elleri,
Bülbül ile yarýþan þakýyan bu dilleri,
Sen Leyla’sýn anlarsýn böyle Mecnun halleri,
Bir görsen o koca dev tükeniyordu Leyla.
NAZ
Hayâl âlemlerinde geziniyor Leylâlar
Leylâlar’ýn peþinde kahrolurken Mecnûnlar
Mecnûnlarla çöllere salýnýr vaveylâlar
Aslolan gönüldeki serâpa tesellîdir.___________(muhacir bozkurt)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.