Aşktı Güzel Ahlak

Yusuf,
Yüreðinde Züleyha’nýn
Yeni doðan bir güneþ gibi
Aðýrdan yükseldi.
Isýndý Züleyha’nýn yüreði.
Gördüðü yüzde
Bir insandan öte
Bir melek
Yusuf’un yüreðinden akan
Tertemiz bir ahlaktý
Züleyha’nýn sevdiði.

Züleyha nerden bilsin
Bir bedenden
Bir cisimden ibaret sandý.
O davranýþýn kaynaðýný
Allah’ýn vahyini görmeden
Bir insanýn hayvani yanýna kandý.
Züleyha güzeldi
Gözlerinde gördüðü güzellik
Sade bir yýldýz, ay
Güneþ gibi
Bir benzeri olmayan bir þey...
Yusuf Züleyha için
Bitimsiz bir pýnar
Yeryüzünde bir mücevherdi.

Artýk tek arzusu
Yusuf’un yanýna yükselmek deðil
Kendi yanýna çekmek
Yalan olan geçici dünyanýn
Üçbeþ günlük geçici zevklerine bölenmek.

Züleyha kara gözleriyle baktý aynaya
Kara gözlerinde dipsiz bir kuyu vardý
Züleyha’yý kendine çeken
Karanlýk nefsani arzularýydý.
Züleyha kendi dýþýna yandý
Ýçini göremedi Yusuf’un
Asýl nur
Yusuf’un içinden dýþýna yansýyandý.

Züleyha biliyordu,
Bu gözlerin gördüðünü
Görecek hiçbir kadýn
Yusuf’a hayran olmaktan geri kalmaz;
Anlarlar ki, bu eþsiz hazinenin
Dýþý onlarý için Züleyha’yý yakar.

Kadýnlarý çaðýrdý
Hepsine rahat minderler verdi
Rahat bir anlarýnda
Çaðýrdý Yusuf’u
Biliyordu ki hayal deðildi gördüðü
Bir o deðil
melek yüzlü kölesi olduðunu
Herkes bilmeliydi.

Yusuf yürüdü
Kadýnlar gördükleriyle
Canlarýndan vazgeçtiler.
Evet asýl gördükleri
Yusuf’un iç güzelliðiydi
Dýþýna yansýyan.
Canlarýný bu yere baðlayan
Tüm baðlarý kesip
Yusufla kanatlanýp
Göðe ermek istediler:
Ruhlarýnýn geldiði yer
Yusuf’un yüreðinden
Taþan nurdu.

Ne zaman Yusuf gitti
Canlarý yeniden döndü bedenlerine.
Ruh bir iç çekmiþti sanki
Yusuf’la o an durmuþ
Her þey uhrevi bir sis
Altýnda kaybolmuþtu.

Evet dedi Züleyha
Benim gördüðümü siz de gördüðünüz
Demek Yusuf hayal deðil gerçek.
Yusuf mananýn, ahlakýn yürüyen
Konuþan þekli
Yusuf’u kim sevmez.

Züleyha artýk
Bir isteðin kölesi olmuþtu
Gördüðü, taptýðý putlar gibi
Bir kuru beden sanýyor
Güzel ahlakýn insan þekli,
Anlamasý gerekenin
Erdem olduðunu görmüyor
Yandýkça kahýr içinde
Yanýyor yanýyordu.

Yusuf’a dedi
Ya Ben
Ya Zindan.
Yusuf bir üçüncü þýk var Züleyha:
Rabbim neylese güzel eyler
Sen sarayda iken zindana düþersin
Ben zindaný saray ederim.

Evet Yusuf Zindaný saray etti
Züleyha kendi kendini yedi bitirdi.
Otuz yýldan fazla geçti
Züleyha aðýr aðýr eridi
Aþk ateþinde.
Yükselmek için Allah’a
Yusuf’un aþkýyla yandý.

Günde güne Züleyha
Eridi, saçlarýna aklar düþtü.
Ama Yusuf diye inliyordu yüreði
Yusuf’un yoluna neyi varsa verdi
Aðlamaktan gözlerinde fer söndü.
Züleyha görmeyen gözlerle
Yusuf’u bulmak için,
Kaç yýl öyle gezindi.

Artýk anladým diyordu
Sevgiliyi görmek için
Göze gerek yok.
Bir kalp var ki onla dolu
Aþkýmla görürüm,
Yusuf’u anlayan
Bir kalbim var benim.

Artýk neyi varsa vermiþti.
Aþýktý Züleyha
Yaþlanmýþ, zayýflamýþtý,
Ama
Aksine aþký güçlenmiþ
Camcanlý bir aþkýn
Ta kendisiydi.

Züleyha
Yusuf’a kavuþtu.
O zaman tüm ömrünü
Uðrunda verdiði Yusuf,
Böyle bir aþýk için
Züleyha için,
Rabbine dua etti:
Ya Rab dedi
Gönlünde ki putlarý kýran
Senin kulunu seven
Bu kuluna rahmet et.

O an açýldý Züleyhanýn gözleri.
Artýk anladý
Sevdiði, onca peþinden koþtuðu
Yusuflar yaratan bir Allah.
Züleyha kalktý yerinden
Ve gücünü toplayýp,
Ya Rab,
Tüm varlýðýmý veren Sensin
Her þeyi en güzel var eden
Güzel ahlaký lutfeden
Sana kul olmak en büyük þeref
Ýzzet sahabi Sensin
Bizleri lutfunla baðýþla.

(Aralýk 2010 Ýstanbul)

Sosyal Medyada Paylaşın: