Baþýnda kavak yelleri esen köhnemiþce bir þehrin ortalýkça bir yerindeyim, bir yerinde yýllar öncesinde çocuktum yada gözü açýlmamýþ yarý genç, yýllar sonrasýnda ise baþkþ bir yerinde yarý çocuktum yine ve olgunluga soyunmuþ yaþým geregi bir yalnýzlýgýn sadece rol arkadaþýydým, nasýl çocuktum ve nasýl büyüdüm hiç bilemedim, hangi yollardan geçtim ve geldim bugünlere, tüm yaþamý içime gömdüm ve yaþadýklarýmý, bir gizli, bir karanlýk dünya var içimde mavi gözlerimde ýþýl ýþýl parlayan, sis çökmüþ þehrin köhnemiþligi üstüne koyu gri renkte kurþun gibi agýr, mavnalar geçiyor Kadýköy rýhtýmýndan kara duman çýkararak, martýlar çýglýk çýglýga yarýþýyorlar yolcu vapurlarýyla, koþturuyor insanlar bir kavga ugruna adýna yaþamak dedikleri, gün bitiyor zaman bitmiyor, köhnemiþ þehir yaþýyor bütün canlýlýgýný, aralarýnda benim olmadýgým yalnýzlýgýn aralarýnda olmadýgý.......
09/09/1990 Dragos Metin GÜRSOY
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavi gözler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.