Soyu tükenmeye yüz tutmuþ hayaller daðýlýr ortalýk yere ki bilir herkes hayaller yitirilince sadece acý biriktirmeye baþlar duygular
ki zaten aþký baþkalarýna vekalet ederek kazanýrdý hasret! hiç bitmeyecek bir yolculukta kirli bir ýþýk sýzmaya baþlar yürekten içeri henüz akþam bile olmadan kendini boþluða atar karanlýklar dönüþü olmayan bir yola girer umutlar
yataðýn ýlýk sessizliðine gömüldüðünde düþer akla can yakan seviþmeler / bir çýð gibi yaþanan heyelandýr zaman rüzgarýn silip süpürdüðü toz tabakasý gibi gözden kaybolsa da bazen unutulmuyor –aþk- ki zor aþklarýn yaralarý kolay kolay iyileþmez /bilinir hava deðiþir deðiþmez sýzlamaya baþlar! unutuluyorsa onun adý aþk olmuyor zaten çok derinde bir yerde kanayýp duruyor arzular
ve buna raðmen gidiliyorsa sevgili ayrýlýrken sarýlmanýn ne anlamý var?
GM
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülay Morgül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.