GÖNÜL

Küçük yaþta baþladýn bu sevdaya,
Adýný duyurdun bütün dünyaya.
Ýsmini yazdýrdýn aþýklarýn künyeye.
Ne geçti eline söyle be gönül!

Hiç durmadan kýz peþinde dolaþtýn.
Akla gelmez iþe girdin ,uðraþtýn.
Yar bulmak için çok da aðlaþtýn.
Ne geçti eline söyle be gönül!

Yalnýz kalýr hülyalara dalardýn.
Sevdiðini uçan kuþtan sorardýr.
Ömür geçti iþte birden sarardýn.
Ne geçti eline söyle be gönül!

Durmadan hep pencereden bakardýn.
Kýz kardeþleri birbirine takardýn.
Dokuz kýzý ateþine yakardýn.
Ne geçti eline söyle be gönül!

Saat onda yataðýndan kalkmazdýn.
D.kr olursa ona bakmazdýn.
Kafan kýzar hiç kimseyi takmazdýn.
Ne geçti eline söyle be gönül!

Akþam olur oturup yazý yazardýn.
Kendi geleceðini kendin kazardýn.
Yoksullarýn yarasýný sarardýn.
Ne geçti eline söyle be gönül!

Önce G..iþe baþladýn.
Nice kýzý kovaladýn,haþladýn.
En son E.. öpüp diþledin.
Ne geçti eline söyle be gönül!

Dýþýn aktý ama gönlün karaydý.
Yüzün güleç idi için karaydý.
O kýz gelip bir gün seni saraydý.
Ne geçerdi eline söyle be gönül!

Saat on ikide eve gelirdin.
Ortalarda yoktun birden belirdin.
En sonunda bir kefene serildin.
N e geçti eline söyle be gönül!
(Bafra,6 Mayýs 1964)

Müfit AKSAKAL
(Sevdalý Günler,Bozkaya Yay. Ýstanbul 1997)

Sosyal Medyada Paylaşın: