KÜL YANMAZ DERLERDİ

Vuralým kendimize

Kanasýn isterse yüregimiz

Yeter ki bizim yüzümüzden

Kimsenin yüreði sýzlamasýn

Bir damla yaþ,

Olmasýn gözlerin de

Bir iç çekiþ olmasýn

Biz þiirlerle set yaparýz

Acýlara

Nasýlsa bir avuç kül var

Elimizde

Kanayan yaralarýmýza

Basacak

Ondan kalan

Yakmýþtýk ya hayalini

Kendine kýyamamýþtýk

O kül .



Kayboluruz hayatýn karmaþasýnda

Aþk mý

O çoktan kayýp

Zaten

Arayýp durur insanlar

Yüzyýllarca

Biz mi bulacagýz

Kucak, kucaðayýz

Þiirlermizle

Yalnýzlýðýmýz ,

Gelip giden kuma

Zaten hiç uyumuyoruz

Gözlerimiz yarý açýk

Bir de üstelik

Hayat kaçýk

Hiç ýþýgý sönmeyen

Umut damla

Sevgi lafta

Sen þiirimin

Hangi yanýndasýn

Baþta

Veya sonda

Bir avuç külsün

Dedim ya

Yaralarýma

Bastýgým

Ben mi nerdeyim

Ne bileyim

Hangi cehennem de

Tövbe, tövbe

Yine çýldýrtýn beni

Oysa kül yanmaz derlerdi...



JALE KESKÝNKILIÇ

Þimdi diyorsunuz ki kýyamadýðýna böyle þiir yazýyorsan , desene baþka türlüsü olsa nasýl yazardýn .Hayýr birþey demeyim ben kimseye karýþmýyorum .
Sosyal Medyada Paylaşın: