HACMİN KADAR MISIN?
Esmeye gör hayat rüzgarý, ne baþak býrakýr ne de ambarý.
Daha yokuþlarý edemeden yarý, Dýþarý vurdu içerinin harý.
Ekersin tarlaya darý, ne yararý var ne zararý,
Ruhsuz insanlar diyarý; burada herkes soytarý.
Evet, hoþ geçerdi dünya günü,
Avare ve hür.
Bir merhem verirlerdi elimize,
Nerene sürersen sür.
Faydasýz iþler, boþ iþler,
Akraba akrabayý diþler.
Liyakat geçerli deðil;
Baþtakinin sesi gür.
Çekilmezdi Dünya hiç, ruhumu doldurmasan sen.
Her þey hileli ve piç,
Ya içimdeki sen?
Araf ya da yokluktayým, ya sen?
Sen üzülme alýþtým, her gün ölürüm ben.
Biliyorum ki biliyorsun. Bir iþaret bekliyorum.
Duygularýmý görüyorsun. Söylemeye gerek görmüyorum.
Aslýnda her bakýþýmda söylüyorum. Bir tek seni istiyorum.
Aþktan farklý, aþktan üstün,
Anlatamýyorum.
Adi Dünyayý umursamayacak kadar hür müsün?
Ben her þeyden korkarak büyüdüm.
Sen, tozu dumana kat da namýn yürüsün.
Yoksa ben gibi; hacmin kadar yerde çürürsün.
Sevmeyi, gözlerle istemeyi, paylaþmayý öðrendim.
Uyumu, kanaati, þükrü ve anlayýþý öðrendim.
Kýnamamayý, sohbeti, sýrrý, dostluðu öðrendim.
Bilmediklerimi sen öðret, dinlemeyi öðrendim.
Her þeyi bayaðý öðrendim de, þiir’i öðrenemedim.
Bu ucube Dünyada en zorlu sýnavým oldun.
Karanlýklar içinde aðlarken kalben
Güneþ oldun bana sen. Ýçime doldun.
Sana akan hep ben oldum.Boþunaydý güle serenat,
Bana hep saðýr oldun, kör oldun.
Pamuk ipliði ile baðlandýðým dünyamda, rüyamda sana dokundum.
Çok farklýydýn, korkmuyordun.
" Kaçan fýrsatlara yazýklar olsun" diyordun.
Amacýmda deðil hayalimdesin.
Sen bir iþ deðil sanatsýn. Sadece rüyada mý cesursun?
Gerçek misin, sahte misin? Konuþabilecek misin?
Þeytan mýsýn, melek misin?
Çözemeden ben seni; beni öldürecek misin?
Tozu dumana katmak yerine, tozu dumaný mý yutacaksýn?
Yoksa sen de hacmin kadar mýsýn?
Sosyal Medyada Paylaşın:
Engin Tatlıtürk Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.