İntihar

Ne idi yaþamak
yaþamak mý? Dedim
üstüme düþtüler
üstüne eðildim.
.........
Huzur;
yeniden doðum gibi
rüyalarýmýn eþi
gönlümün bitmeyen hasret ateþi
elimle tutarým da güneþi
yine de külleri benim olur.

Ölüm yanaðýma asýlý,
bakarým geçmiþ mazime.
Ne kadar mutlu ve umutluydum hâlbuki
elimde tuttuðumu sandýðým güne.
Meðer ne kadar zormuþ
doðduðumda bellemek
ölüm bu, / doðumla baþladý demek.

Toprak;
kýnasýyla sevdalým
doðum sancýlarý baþladý
dolacak sandým, kucaðým
elim ekmeðe deðdi .. derken
ve, gülümsemeye çalýþýrken
bir el...
Tebessümü çekti yüzümden
dediler /dur/!
................daha
inmedi kargalar kara topraða
nasýl buyurursa kutsal aða
öyle kabullenmek gerek.
Özüme döndüðümde bile
çýrýlçýplak bedenimle
kanunlarýyla tepemde
beklemede bir melek.

Kork:
ne kadar durursan dur
þemsiyenin altýnda
güneþe bir gün baþýný çýkartýrsýn.
Alnýna biriken yanýk terlerle
yaðmuru ýslatýrsýn.
Býrak /çaksýn/ yüzündeki çizgiler
azap çekiyor /öfkesi/ doðru.
Biraz /tutun/ þu acýlarý
nereye çýkacak bu yolun sunu.
Hangi kitap barýndýrýr ki baðrýnda
yanýk kelimelerle dolu
okunmamýþ bir mektubu.
Hangi adalet paklar ki
horlanmýþ binlerce onuru.
Anca mezar kucaklar
kucaklar acýklý sonu.

Hýrs
sonra; sinersin.
Bakarsýn ufuklara
diþlerini geçirmiþsindir çoktan
yapýþkan dudaklara
ve kanýný emersin.
Geçirdiðin onca yýla,
(usul usul iner karanlýklar.)
Kahrýndan kudururken,
avurdunu þiþirerek küfredersin.
Gözünü kapatýrsýn
umutsuzca bir direniþle
baþýný yumruklarsýn.
Sonra
/ona bir mýzrak verin /
bana bir çanak.
Çünkü!
Çilem çok dolduracak.

Tabiat:
toparlan artýk
kalýnasý yerler iþgal edildi.
Bir çöl, bir çorak toprak
bahçývanlar baðlara asi.
Baðcýlar dayaðý yedi
baðlarýndan kovularak.
Gidelim
nereye?
Göçmen kuþlarda öldü
belki de kalmadý
kalýnacak yerleri.
Kirletti
insan müsvetteleri.
Beklide üç beþ kiþi,
tüm dünyanýn sahibi.
Nasýlda ulu
/mezarlýk servileri./

dedi;
ya vahþeti bitirin
çekilin
ya da yüzüstü eðilin

nemruttan
duman
yine böyle doðmuþtu zaman
kara karýnlardan
vahþet! ..
Ýnsan eseri.
para için indirilirken etekleri
yuhalanasý
þehvet nöbetleriydi aþk.
Yine
/emeði için öldürülürdü iþçiler/
yine yýðýnlar aç.
Yine yýðýn yýðýn eðildiler,
yine öpülecekti eleri,
yine Kâbe’ydi cepleri,
yine /ölümdü/ ilaç.

/vahþi bir el sýyýrdý belinden silahý
öldürdü hak denilen ilahý
nasýlda durur
alnýnýn çatýnda kara lekeleri/

aah! Ne biçim bir mizaç

Sonra
esir kalýr
sabah kokan huzur.
Ayaz yýllara üfler
toprak kokan,
zaman savuran sur.

Þimdi
dimdik durun ve direnin.
Ya da,
bir daha, doya doya
intihar edin.

Sosyal Medyada Paylaşın: