annem

yýllar
sesini götürdü
önce kulaklarýmdan..
kadýn seslerini sevmedim
biri sen
deðilsin diye

her kadýn sesi
kanadý
kulaklarýmda...

yüzün
anne
yüzün...
yýllar
kuruturken yeþil dallarý
gözlerini de aldý
hayalllerimden..
yüzü
bulanýk bir anne
gözleri
seçilmiyor...

nasýl bakardý gözlerin...
bir bilebilsem
bir resmetsem
bütün kuþlar
özgürlüðe uçacak
dallarýmdan..

mezarýndaki topraða dokunmadým
hiç...
orda benden daha çoktun...
beyaz bembeyaz zambaklarda...
her arefe diktiðim mersinlerde
yüreðim kanarken
içten içe
baþucuna koyduðum
karanfillerde...
benden daha çoktun...

bir sesini
bir gözlerini özledim...
bilmeden

deli deli özlemler bunlar
her mevsimde
çiçekleri solgun.

11/12/2010
ödemiþ

Sosyal Medyada Paylaşın: