CUMHURİYET TRENİ

“Büyük bir uygarlýk, kendi içerisinden parçalanmadýkça, fethedilemez.” William James Durant


Baðrýndan þevkle çýktý, lokomotifiyle tren:
Baþ makinist kitlendi, ülküdeki gönence.
Yolcular da umutla, ortak oldu sevince.
“Kesmez bizi!” diyordu; “Ne arýza ne de fren.”
“Geçilecek o makûs, tâlih denen dönence.”

Dilde dua, sevinçle, uðurlandý: “Sað salim.”
Kývanç dolu vagonlar, mutluluk katar katar…
Kömürcü canla baþla kazana dayanç atar;
Dað, bayýr, yaz, kýþ demez; cümlesi aklýselim.
Gözlerse, ýþýl ýþýl… Gönülde birlik yatar.

Derken þef deðiþtikçe, inleyen paslý raylar!
Kezâ, güzergâhla bir; ufuktaki manzara…
Hâliyle hýz kaybolur, çaðla açýlýr ara;
Viranlaþýr katarlar ve hatýrda saraylar
Geçilecek duraklar; kader, kýsmet, kazara!

Haraplaþan bünyede gýcýrdayan þikâyet;
Ardýnca dökülüyor, yolculardan; âh… nâle…
Kompartýmanlar nâçâr, kadro soðuk nevale
Kondüktörlerin derdi, formasýndaki payet…
Gidiþatý hiç sorma, makasçýya havâle!

Girilen tünellerden, yürekleri aðýzda;
Çýkar oldu sonunda, daðlara hâkim kaygý!
Arapsaçýna döndü, kökten gelen her duygu!
Gar ve sinyalizasyon; sanýrsýn ki buðuzda…
Her makasta ikilem, örselendi öz saygý.

Geçitler tehlikeli, yöntem keþmekeþ, yol sarp;
Motorlar saðýrlaþtý, teker kampana yönsüz.
Ülkü, öksüz kývranýr; usta, teknikçi onsuz…
Hemzemin geçitlerde bariyerler açar harp!
Öngörülen istasyon; kaçýnýlmaz kriz sonsuz!

Zirvelere çýkmaya azimliyken daha dün;
Ne oldu da daðýldý, canevinden þu budun!
Þimdi sirenler boþa, umurda mý yakacak!
Lokomotif sersemce raydan çýktý çýkacak.
Ýþbu köhne düþünce; acze verilen ödün
Yazýk ki zihnindeki, müþküle toslayacak!
Ve tarih hangarýnda, mâziye karýþacak…


13.11.2009 16:23
17.11.2009 20:30 Salih ERDEM / AYDIN

Sosyal Medyada Paylaşın: