Aþký mendil sanma yâr, gün gelir utanýrsýn
Periþan olduðumu suratýmdan tanýrsýn
Seni bana sorardý can bildiðim aynalar
Niye benden kaçýyor sen bildiðim aynalar
Nedir bu zulüm nedir, bitsin artýk bu inat
Sana da kalmayacak bana da bu kâinat
Senin için ellerim, gözüm, baþým semada
Yýldýzlarý aðlatan haykýrýþým semada
Aþktan yana olur ya; öfken varsa eðer sus
Boþuna kaderine aðlamadý okyanus!
Nasýl bir heybettir ki, daðý taþý indirdin
Ruhuma dayanýlmaz iþkençeler bindirdin
Ýki gözüm kör olsa, ruhumda körlük yoktur
Dinle yâr kitabýmda asla nankörlük yoktur
Vuslatýn kapýsýnda kaldým nefes nefese
Sanki koymuþsun beni bin yýllýk bir kafese
Kalbini sýzlatmaz mý þu yazdýðým satýrlar?
Bilmedin ceylan bile yavrusunu hatýrlar
Bir kârýný görmedim beni zarara itme
Ebediyyen aþkýmý sakýn firara itme
Sapladýðýn oklarýn bana doðru hedeftir
Aþkým için çarmýha gerilmekte þereftir
Bundan böyle gündelik aþklara artýk küsüm
Belki de seni bana getirirdi tebessüm
Aþk senin yüreðinde bir etaplýk yarýþmýþ
Sen benle barýþmadýn, ateþ suyla barýþmýþ
Lisanlara sýðmadý sana verdiðim emek
Nasýldýr sevgiliden zalim damgasý yemek
Durma haydi istersen meçhullere sürükle
Ne iþin olur senin dað gibi bir yürekle
Yemin ettim bekleyip saymam artýk takvimi
Ne yapayým ben günü biten yýrtýk takvimi
Her gece inat için uykumu bölüyorum
Belki sen doðuyorsun, belki ben ölüyorum…
Gökan Öztürk
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.